Leon: You need some time to grow up little
Mathilda: I am finished growing up, i just get older.
Leon, objektif bakıldığında basit bir konusu varmış izlenimi yaratan bir film. Ancak Leon’u izlemeye başladıkça aslında hiç de basit olmadığını görebiliyoruz. Uzaktan baktığımızda bir tetikçi ve “baba” lığını yaptığı bir kızın hikayesini anlatıyormuş gibi görünse de filmin ilk izlenimiyle alakası yok. Üstelik Leon ve Mathilda arasındaki ilişki de baba-kız ilişkisinden oldukça uzak. Hatta aşkın bir başka çeşidi olarak bile tanımlanabilir. Mathilda’nın ağzından dinlediğimiz zaman büyük oranda aşk olduğunu düşünüyoruz zaten. Ancak, 13-14 yaşlarındaki bir kızın babası yaşındaki bir adamla yaşadığı aşkvari ilişki birçoğumuzu rahatsız etmiyor. Çünkü film öyle bir sunuyor ki, zaten olması gereken buymuş izlenimiyle filmi bitiriyoruz.
Mathilda-Leon ilişkisi bazıları tarafından rahatsız edici bulunabilir. Çünkü aradaki ilişki ne baba kız ilişkisi, ne de düz bir bakım. Bu yüzden film pek çok ülkede sansürlü olarak yayınlanmış. Ancak gerçek tadını alabilmek için sansürsüz olarak izlenmesi gerekiyor. Yalnızca aralarındaki ilişkinin boyutu değil, Mathilda’nın sigara içiyor olması gibi hareketleri de sıkça eleştirilmiş. Üstelik Leon’un Mathilda’ya “
tetikçi”liğe dair bir şeyler öğretiyor olması, Mathilda’nın bu hareketleri çok doğalmışçasına benimsemesi, Leon’u baştan çıkarmaya çalışması gibi ögeler de rahatsız edici bulunabilir fakat bence filmi tamamlayan ve farklı kılan asıl noktalar bunlar.
Filmin en çok akılda kalan ve olduğundan sevimli hale getiren noktaları Leon’un durmadan süt içiyor olması ve çiçeğine gösterdiği muazzam ilgi. Film süresince Leon o kadar çok süt içiyor ki bunu aslında katil olmasına rağmen içindeki saflaşmaya yönelik arzuyla bağdaştırabiliriz. Aynı zamanda sürekli olarak
çiçeğini temizlemesi, ona çocuğu gibi bakması ve her yere taşıması da kendi içindeki temizlenme ve sahiplenme arzusuyla ilişkilendirilebilir. Son olarak da filmin sonunda giren Shape of My Heart’ın etkisinden bahsetmemek olmaz. Son sahnenin çarpıcılığı bir yana, akılda kalıcı olmasını sağlayan şey de bu şarkı. Ayrıca diğer soundtrackleri de oldukça iyi ve yerinde kullanılmış.
Oyunculara ve yönetmenine göz atacak olursak Leon rolünde yılların başrol oyuncusu Jean Reno’yu görüyoruz. Kendisi karizmatik olmasının yanında harika oyunculuğunu çoktan kanıtlamış durumda. Son yıllarda
Jean-Christophe Grange kitaplarının uyarlama filmlerinde sıkça karşımıza çıkmakla birlikte benim en çok sevdiğim filmi hala daha Leon. Hem soğukkanlı bir katil, hem de sevdiği bir insan söz konusu olduğunda elinden gelen her şeyi yapıp, şartları zorlayacak birini böylesi oynamak zor olsa gerek. Mathilda rolündeki Natalie Portman için ise söyleyecek çok şey var. Zira kendisi günümüz filmlerinin aranan oyuncularından. Ancak kariyerinin ilk ciddi filmi olan Leon’un onun hayatında bir dönüm noktası yarattığını söyleyebiliriz. 13 yaşında olmasına rağmen ne kadar iyi bir oyuncu olacağı daha o zamanlardan belli. Kaldı ki kendisini daha sonra
Star Wars serilerinde
Padme olarak görmüşlüğümüz, Black Swan’da harikalar yaratırken izlemişliğimiz var.
Diğer oyunculardan en çok bahsedilmesi gereken polis rolündeki
Gary Oldman. Benim kendisini keşfetmişliğim Harry Potter filmlerindeki Sirius Black karakteriyle olsa da, Leon’daki oyunculuğu şüphesiz en çok akılda kalan rolü. Luc Besson filmlerinin ise güzelliği ortada. Ancak “Beşinci Element”, “Angel-A” gibi filmlerini vurgulamadan geçmek olmaz. Kendisi yönetmenlik yaptığı gibi “Taxi” serisi gibi pek çok filmin de senaryo yazımında yer alıyor.
Leon, 1994 yapımı olmasına rağmen hala daha güncelliğini koruyabilen, bize her daim keyif verebilen filmlerden. Üstelik aldığı 8.6 lık IMDB puanıyla da güzelliğini kanıtlar cinsten. Tavsiyem filmi önyargısız bir şekilde defalarca izlemeniz yönünde. Çünkü gerçek tadına ancak o zaman varabilirsiniz.
